تأثیر ریختن مجدد بر آزادسازی عناصر نوعی آلیاژ بر پایه فلز (base metal)

مقدمه: سمیت آلیاژهای دندان پزشکی به ترکیب آن آلیاژ و عناصری که آزاد می کنند، بستگی دارد. که این موضوع خود ممکن است تحت تأثیر عمل ریکستنیگ آلیاژ قرار گیرد. هدف از این پژوهش، ارزیابی تأثیر ریختگی مجدد در آزاد سازی عناصر آلیاژ بیس متال نوع verabond بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی آلیاژ verabond مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا الگوهای مومی مکعب مستطیلی در ابعاد ( mm4/1×13×11) تهیه شدند و سپس دیسک های آلیاژ ( mm4/1×13×11) با ترکیب صد در صد آلیاژ تازه، 50 درصد ریختگی و 50 درصد ریختگی مجدد، صد در صد ریختگی مجدد تهیه شدند و سپس دیسک های آلیاژ همانند شرایط کلینیکی اتمام و پرداخت شد پالیش شده و در اتوکلاو استریل شد. هر نمونه در دمای 37 درجه سانتی گراد داخل بزاق مصنوعی به مدت 72 ساعت نگهداری شد. سپس نمونه ها از داخل بزاق خارج گردید و برای اندازه گیری به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتری اتمیک ابزوربشن جهت بررسی عناصر فلزی آزاد فرستاده شد و نتایج به وسیله آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تکمیل کننده tukey مورد بررسی قرار گرفتند (05/0 = α). یافته ها: در سه ترکیب تهیه شده از آلیاژ verabond آزمون نشان دهنده اختلاف معنی داری بین گروه ریختگی و ریختگی مجدد بود. آزادسازی عناصر به ترتیب تیتانیوم، نیکل، آلومینیوم و کروم در روش ریختگی مجدد به صورت معنی داری بیشتر از روش ریختگی بود. (05/0p value < ) عناصر برلیوم، مولیبدن و کبالت پایین تر از حد تشخیص دستگاه اسپکتروفتومتری بودند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه انجام عمل ریختگی مجدد باعث افزایش آزادسازی عناصر آلیاژ می شود و بهتر است از انجام عمل ریختگی مجدد اجتناب شود.